ایران دریلینگ: محققان برای توسعه نوعی گل حفاری حاوی نانوذرات، موفق به دریافت حمایت مالی از بخش خصوصی شدند. این گل حاوی نانوسلولز بوده که کارایی حفاری را افزایش میدهد. این حمایت مالی که توسط بخش خصوصی تامین شده به محققان این پروژه کمک میکند تا تجهیزات و مواد مورد نیاز خود را تهیه کنند. به گزارش ایران دریلینگ و به نقل از ایسنا، پژوهشگران شرکت الاسیو ایجیسنتر (LSU AgCenter) موفق به دریافت 187500 دلار حمایت مالی برای توسعه سیالهای حفاری هوشمند شدند که میتواند کارایی سیستمهای استخراج نفت و گاز را بهبود دهد.
گینلینگ وو و همکارانش از نانوذرات سلولزی برای بهبود ویسکوزیته و خواص فیلتراسیون سیالهای حفاری استفاده کردند. این سیالها که به لجن یا گل حفاری شهرت دارند در حفاری نفت و گاز مورد استفاده قرار میگیرند. از این حمایت مالی مبلغ 147510 دلار توسط Louisiana Board of Regents Industrial Ties Research Subprogram و 40000 دلار توسط گروه شرکتهای خدمات نفتی تامین شده است. گینلینگ وو معتقد است که صنعت همیشه به دنبال مواد شیمیایی یا محصولاتی کوچک با کارایی و پایداری بالا است که زیستتخریبپذیر نیز باشد. نانومواد میتواند انتخاب مناسبی برای تولید سیالات هوشمند در عملیاتهای میدانی نفت و گاز باشد.
این گروه تحقیقاتی از نانوسلولز به عنوان افزودنی برای تولید لجن مبتنی بر آب استفاده کردند، لجنی از رس بنتونیت تولید شده است. این لجن برای خنک کردن و روانسازی متهها استفاده میشود. در این فرآیند نانوسلولزها موجب کاهش اصطکاک در حفاری شده و ظرفیت حمل سنگهای شکسته شده را افزایش میدهد. نانوسلولز از سلولز گیاهان بدست میآید که مادهای بسیار سبک، مقاوم و از نظر شیمیایی قابل انطباق با لجنهای حفاری است. با افزودن نانوسلولز به بنتونیت، ویسکوزیته این ماده اصلاح شده و برای بیرون کشیدن خرده سنگها شرایط بهتری پیدا میکند.
از آنجایی که نانوذرات در لجن باقی میماند بنابراین همیشه در چرخه کاری وجود داشته و دور ریز آن بسیار اندک خواهد بود. این گروه تحقیقاتی در حال کار با تجهیزات مقیاس آزمایشگاهی بوده تا فرآیند را برای استفاده در چاهها بهینهسازی کنند. این حمایت مالی که توسط بخش خصوصی تامین شده به محققان این پروژه کمک میکند تا تجهیزات و مواد مورد نیاز خود را تهیه کنند.
گینلینگ وو و همکارانش از نانوذرات سلولزی برای بهبود ویسکوزیته و خواص فیلتراسیون سیالهای حفاری استفاده کردند. این سیالها که به لجن یا گل حفاری شهرت دارند در حفاری نفت و گاز مورد استفاده قرار میگیرند. از این حمایت مالی مبلغ 147510 دلار توسط Louisiana Board of Regents Industrial Ties Research Subprogram و 40000 دلار توسط گروه شرکتهای خدمات نفتی تامین شده است. گینلینگ وو معتقد است که صنعت همیشه به دنبال مواد شیمیایی یا محصولاتی کوچک با کارایی و پایداری بالا است که زیستتخریبپذیر نیز باشد. نانومواد میتواند انتخاب مناسبی برای تولید سیالات هوشمند در عملیاتهای میدانی نفت و گاز باشد.
این گروه تحقیقاتی از نانوسلولز به عنوان افزودنی برای تولید لجن مبتنی بر آب استفاده کردند، لجنی از رس بنتونیت تولید شده است. این لجن برای خنک کردن و روانسازی متهها استفاده میشود. در این فرآیند نانوسلولزها موجب کاهش اصطکاک در حفاری شده و ظرفیت حمل سنگهای شکسته شده را افزایش میدهد. نانوسلولز از سلولز گیاهان بدست میآید که مادهای بسیار سبک، مقاوم و از نظر شیمیایی قابل انطباق با لجنهای حفاری است. با افزودن نانوسلولز به بنتونیت، ویسکوزیته این ماده اصلاح شده و برای بیرون کشیدن خرده سنگها شرایط بهتری پیدا میکند.
از آنجایی که نانوذرات در لجن باقی میماند بنابراین همیشه در چرخه کاری وجود داشته و دور ریز آن بسیار اندک خواهد بود. این گروه تحقیقاتی در حال کار با تجهیزات مقیاس آزمایشگاهی بوده تا فرآیند را برای استفاده در چاهها بهینهسازی کنند. این حمایت مالی که توسط بخش خصوصی تامین شده به محققان این پروژه کمک میکند تا تجهیزات و مواد مورد نیاز خود را تهیه کنند.
کد خبر : 878